یونیدو چیست؟
یونیدو یا سازمان توسعه صنعتی ملل متحد (The United Nations Industrial Development Organization (UNIDO) یک سازمان تخصصی سازمان ملل متحد است که مقر آن در وین است. هدف اصلی این سازمان ارتقا و تسریع توسعه صنعتی در کشور های در حال توسعه یا اقتصاد های در حال گذار و توسعه روابط صنعتی بین المللی می باشد.
اهداف یونیدو:
از جمله اهدافی که سازمان یونیدو دارد می توان به موارد زیر اشاره نمود:
از بین بردن فقر از طریق فعالیت های مولد:
به رسم هدایت اولیه رشد اقتصادی و ایجاد اشتغال، بخش خصوصی نقش مرکزی در از بین بردن فقز و دست یابی به اهداف توسعه هزاره را ایفا می کند. توسعه صنعتی تحت رهبری بخش خصوصی، سهم عمده ای را در به وقوع پیوستن تغییرات ساختاری موردنیاز ایجاد می نماید که می تواند اقتصاد های کشور های فقیر را در مسیر رشد اقتصادی قابل قبول قرار دهد.
بنابراین می توان گفت که خدمات سازمان یونیدو بر ایجاد شتغال و درآمد کافی برای پوشش دادن فقر متمرکز است. هم اکنون این خدمات در کشور های در حال توسعه تعبیه شده است و از توصیه های سیاسی صنعتی تا کارآفرینی و توسعه صنعتی و از بهبود تکنولوژی و سرمایه گذاری تا تدارک انرژی روستایی برای مصارف تولیدی را در بر دارد.
ظرفیت سازی تجاری:
توانایی فنی کشور های در حال توسعه در تولید محصولات رقابتی قابل صادر کردن که مطالق با استاندارد های بین المللی باشد، کلید مشارکت موفق آنها در تجارت بین المللی است. یونیدو یکی از بزرگ ترین مهیا کنندگان تجارت است، در ارتباط با:
- خدمات توسعه ای
- ارائه دهنده تمرکز
- توصیه بی طرفانه
- همکاری فنی در نواحی رقابت پذیر
- مدرنیزه صنعتی و ارتقا بخشیدن
- تطبیق با استاندارد های تجارت بین المللی
- امتحان کردن روش ها و روش شناسی
انرژی و محیط زیست:
مرکز بین المللی انرژی خورشیدی (UNIDO-ISEC) دفتر مرکزی در لانژو، چین
تغییر و تحولات اساسی که تولید و مصرف جوامع را بر هم می زند، جهت رسیدن به توسعه جهانی قابل قبول و مبارزه با تغییرات آب و هوا، ضروری می باشند؛ بنابراین یونیو الگو های تولید و مصرف صنعتی قابل قبول را ارتقا می دهد تا ارتباط بین فرآیند های رشد اقتصادی و تنزل زیست محیطی را قطع نماید.
یونیدو یک مهیا کننده پیشتاز خدمات برای بهبود کارایی صنعتی انرژی و ارتقای منابع انرژی تجدیدپذیر می باشد. این سازمان همچنین به کشور های در حال توسعه در اجرای توافق نامه های زیست محیطی چندجانبه و نیز در رسیدن به اهداف اقتصادی و زیست محیطی شان به طور همزمان کم می نماید.
سازمان یونیدو از اکتبر ۲۰۰۹، محکمه جهانی انرژی تجدیدپذیر را سازماندهی می کند:
فعالیت های یونیدو به دو صورت مستقل و هماهنگ کننده تحقق پیدا می کند. فعالیت های مستقل سازمان مذکور در جمع آوری و ارسال اطلاعات مربوط به تکنولوژی، تشکیلات دادن به امور اداری، ارائه کمک های فنی در موارد استفاده از تکنولوژی و بالاخره تعلیم پرسنل خلاصه می شود.
یونیدو به عنوان مرکزی هماهنگ کننده در وین فعالیت های صنعتی سیستم سازمان ملل متحد را انجام داده، با سایر ارگان های سازمان ملل متحد از قبیل آنکتاد و کمیسیون های اقتصادی منطقه ای همکاری نزدیک دارد.
شورای اداری یکی از ارگان های آن است که دارای ۴۵ نفر نماینده می باشد. ارگان تصمیم گیرنده یونیدو و دبیرخانه، از دیگر ارگان های سازمان مذکور است. شورا که سالی یک بار تشکیل جلسه می دهد، خطوط کلی فعالیت های سازمان را تعیین می کند، برنامه های سازمان را تنظیم کرده، هماهنگی لازم را انجام می دهد، فعالیت ها را کنترل کرده و در نهایت از طریق شورای اقتصادی و اجتماعی سالانه به مجمع عمومی گزارش می دهد.
کنفرانس عمومی با وجود کشور های در حال توسعه، هنوز به صورت یکی از ارگان های دائمی یونیدو در نیامده است اما در اساسنامه یونیدو به صورت یک ارگان مخصوص در نظر گرفته شده است. اولین کنفرانس عمومی در سال ۱۹۷۱ به درخواست کشور های در حال توسعه تشکیل شد.
در دومین کنفرانس که در سال ۱۹۷۵در لیما برگزار شد، موضوع نظام نوین اقتصاد بین المللی مطرح گردید. بالاخره سومین کنفرانس عمومی در سال ۱۹۸۰ در دهلی نو تشکیل شد که در آن اختلاف آرا بین کشور های در حال توسعه و صنعتی مشهود بود. یونیدو در سال های ۱۹۷۵ تا ۷۶ تجدید سازمان داده شد. هم اکنون مرکز ثقل فعالیت های یونیدو عبارت از هماهنگی برنامه های صنعتی، مرکزی برای انجام تحقیقات صنعتی و بالاخره فعالیت های مربوط به اجرای برنامه های صنعتی است.
روند صنعتی کردن کشور های در حال توسعه:
روند صنعتی کردن کشور های در حال توسعه در سازمان ملل متحد به عنوان یکی از اهداف اصلی شناخته شده است. لزوم این امر وقتی مشهود است که در یابیم جمعیت کشور های در حال توسعه با بیش از ۷۰ در صد از کل جمعیت جهان فقط ۷ درصد از کل تولیدات صنعتی دنیا را تولید می کنند. سهم بخش های صنعتی در تولید ناخالص داخلی در کشور های صنعتی بین ۳۰ تا ۴۰ درصد قرار دارد در حالی که این رقم در اغلب کشور های در حال توسعه زیر ۱۰ درصد می باشد.
بنابراین کشور های در حال توسعه قصد دارند که از کنفرانس های عمومی یونیدو به عنوان سکویی برای تسریع در روند صنعتی کردن در چارچوب نظام نوین اقتصاد بین المللی استفاده نمایند. در دومین کنفرانس عمومی در لیما در سال۱۹۶۷ بر اساس قطعنامه ای تصمیم گرفته شد که سهم کشور های در حال توسعه در تولیدات کل صنعتی جهان به ۲۵ درصد در سال ۲۰۰۰ افزایش داده شود. به‌علاوه در بیانیه لیما خواسته های دیگری نیز از قبیل:
- حق مصادره شرکت های خارجی
- تقویت کارتل های مواد اولیه
- و…
به چشم می خورد. گذشته از این تصمیم گرفته شد که یک سیستم مشورتی در چارچوب یونیدو بین کشور های در حال توسعه و صنعتی نیز به وجود آید. بیانیه لیما هر چند دارای ضمانت اجرایی نبود، اما سرعت روابط بین کشور های صنعتی و کشور های در حال توسعه را سریع تر کرد.
در سومین کنفرانس عمومی در سال ۱۹۸۰ در دهلی نو، خواسته های کشور های در حال توسعه به طور کلی از طرف کشور های صنعتی رد شد. پیشنهاد کشور های در حال توسعه برای تاسیس صندوقی با سرمایه چندین میلیارد دلار برای تسریع بخشیدن به روند صنعتی کردن با موافقت کشور های صنعتی مواجه نشد.
بر اساس نظرات کشور های صنعتی جهت تسریع بخشیدن در روند صنعتی کردن کشور های در حال توسعه بایستی سیستم گمرکی ترجیحی را بهبود بخشید و به‌علاوه بایستی سازمان یونیدو را به عنوان مرکز هماهنگی های صنعتی، تجهیز کرد. در طول سال های گذشته ۱۸۰ کشور از طرح های همکاری فنی یونیدو استفاده کرده اند.
در پایان مطالعه مقاله آشنایی با معافیت های مالیاتی کسب و کارها به مخاطبین عزیز پیشنهاد می گردد.
دیدگاهتان را بنویسید