روند سرمایه خطرپذیر
اولین قدم برای هر کسب و کاری که به دنبال سرمایه گذاری خطرپذیر است، ارائه یک طرح تجاری، چه به یک شرکت سرمایه گذاری خطرپذیر یا یک سرمایه گذار فرشته است. اگر به پیشنهادی علاقه مند باشیم، شرکت یا سرمایه گذار باید بررسی لازم را انجام دهد، که شامل بررسی کامل مدل کسب و کار، محصولات، مدیریت، و تاریخچه عملیاتی شرکت و موارد دیگر است.
از آنجایی که سرمایه گذاری مخاطره آمیز تمایل دارد مقادیر پولی بیشتری را در شرکت های کمتری سرمایه گذاری کند، پیشینه این تحقیق بسیار مهم است. بسیاری از متخصصان سرمایه گذاری خطرپذیر، اغلب به عنوان تحلیلگر تحقیقات سهام، تجربه سرمایه گذاری قبلی داشته اند. دیگران نیز دارای مدرک کارشناسی ارشد در مدیریت بازرگانی (MBA) هستند. متخصصان سرمایه گذاری خطرپذیر تمایل دارند بر روی یک صنعت خاص تمرکز کنند. به عنوان مثال، یک سرمایه گذار خطرپذیر که در مراقبت های بهداشتی تخصص دارد، ممکن است تجربه قبلی به عنوان یک تحلیلگر صنعت مراقبت های بهداشتی داشته باشد.
پس از انجام بررسی های لازم، شرکت یا سرمایه گذار تعهد سرمایه گذاری در ازای حقوق صاحبان سهام در شرکت را می دهد. این وجوه ممکن است به یکباره تامین شود، اما معمولا سرمایه با تاخیر ارائه می شود. سپس شرکت یا سرمایه گذار نقش فعالی در شرکت سرمایه گذاری شده دارد و پیشرفت آن را قبل از آزادسازی وجوه اضافی، مشاوره و نظارت می‌کند.
سرمایه گذار پس از یک دوره زمانی، معمولا چهار تا شش سال پس از سرمایه گذاری اولیه، با شروع یک ادغام، خرید یا عرضه اولیه عمومی از شرکت خارج می شود.
یک روز از زندگی یک سرمایه‌گذار خطرپذیر
مانند بسیاری از متخصصان صنعت مالی، سرمایه‌گذاران خطرپذیر تمایل دارند روز خود را با بررسی صفحات سهام شرکت ها یا سازمان بورس و اوراق بهادار، بازارهای مالی، مجلات مالی و اقتصادی و سایر نشریات تجاری معتبر شروع کنند. سرمایه گذاران خطرپذیری که در یک صنعت تخصص دارند تمایل دارند در مجلات تجاری و مقالاتی که مختص آن صنعت هستند نیز مشترک شوند. همه این اطلاعات اغلب هر روز همراه با صبحانه و با شروع روز آنها آغاز می شود.
برای حرفه ای های سرمایه گذاری خطرپذیر، بیشتر مابقی روز پر از جلسات است. این جلسات دارای طیف گسترده ای از شرکت کنندگان است، از جمله سایر شرکا و یا اعضای شرکت سرمایه گذاری خطرپذیر، مدیران اجرایی در یک شرکت نمونه کار موجود، مخاطبین در زمینه تخصص، و کارآفرینان نوپا که به دنبال سرمایه گذاری هستند.
به عنوان مثال، در یک جلسه صبح زود، ممکن است بحث گسترده ای در مورد سرمایه گذاری های بالقوه پرتفوی وجود داشته باشد. تیم بررسی دقیق مزایا و معایب سرمایه گذاری در شرکت را ارائه خواهد کرد. ممکن است برای روز بعد آرایی در اطراف میز آنها در مورد اضافه کردن یا عدم اضافه کردن شرکت به پورتفولیو برنامه ریزی شود.
ممکن است یک جلسه بعد از ظهر با یک شرکت نمونه کار فعلی برگزار شود. این بازدیدها به طور منظم انجام می شود تا مشخص شود که شرکت چقدر روان کار می کند و آیا سرمایه گذاری انجام شده توسط شرکت سرمایه گذاری خطرپذیر به طور عاقلانه استفاده می شود. سرمایه گذار خطرپذیر مسئول یادداشت های ارزیابی در طول جلسه و پس از آن است و نتیجه گیری را در بین سایر اعضای شرکت پخش می کند.
پس از گذراندن بیشتر بعد از ظهر برای نوشتن آن گزارش و بررسی سایر اخبار بازار، ممکن است یک جلسه شام زودهنگام با گروهی از کارآفرینان نوپا که به دنبال سرمایه برای سرمایه گذاری خود هستند، برگزار شود. متخصص سرمایه گذاری خطرپذیر متوجه می شود که شرکت نوظهور چه نوع پتانسیلی دارد و تعیین می کند که آیا جلسات بعدی با شرکت سرمایه گذاری خطرپذیر تضمین شده است یا خیر.
پس از آن جلسه شام، زمانی که سرمایه گذار خطرپذیر سرانجام برای شب به خانه می رود، ممکن است گزارش بررسی دقیق شرکت را که در روز بعد در مورد آن رأی گیری می شود، همراه داشته باشند، و یک فرصت دیگر را برای بررسی همه حقایق و ارقام اساسی قبل از جلسه صبحگاهی آینده بررسی کنند.
روندهای سرمایه گذاری خطرپذیر
اولین سرمایه گذاری خطرپذیر تلاشی برای شروع یک صنعت است. برای این منظور، ژرژ دوریوت به فلسفه مشارکت فعال در پیشرفت استارت آپ پایبند بود. او بودجه، مشاوره و ارتباطات را برای کارآفرینان فراهم کرد.
اصلاحیه ای در قانون بنگاه های سرمایه گذاری کسب و کار کوچک (SBIC) در سال 1958 منجر به ورود سرمایه گذاران تازه کار شد که اندکی بیشتر از پول در اختیار سرمایه گذاران قرار دادند. افزایش سطوح بودجه برای صنعت با افزایش مشابهی در تعداد کسب‌وکارهای کوچک شکست خورده همراه بود. با گذشت زمان، شرکت‌کنندگان صنعت سرمایه گذاری خطرپذیر حول فلسفه اصلی دوریوت برای ارائه مشاوره و پشتیبانی به کارآفرینان ایجاد کسب‌وکار متحد شدند.
رشد سیلیکون ولی
به دلیل نزدیکی این صنعت به دره سیلیکون، اکثریت قریب به اتفاق معاملاتی که توسط سرمایه گذاران خطرپذیر تامین می شود، در صنعت فناوری و اینترنت، مراقبت های بهداشتی، سخت افزار و خدمات کامپیوتری، و تلفن همراه و مخابرات است. اما سایر صنایع نیز از بودجه سرمایه گذاری خطرپذیر بهره مند شده اند. نمونه های قابل توجه Staples (یک شرکت خرده فروشی اداری آمریکایی) و Starbucks (شرکت کافی‌شاپ‌های زنجیره‌ای آمریکایی) هستند که هر دو پول سرمایه گذاری دریافت کردند.
سرمایه گذاری خطرپذیر نیز دیگر در اختیار شرکت های نخبه نیست. سرمایه گذاران نهادی و شرکت های مستقر نیز وارد میدان شده اند. برای مثال، غول‌های فناوری گوگل و اینتل دارای صندوق‌های خطرپذیر جداگانه برای سرمایه‌گذاری در فناوری‌های نوظهور هستند. در سال 2019، استارباکس همچنین یک صندوق خطرپذیر 100 میلیون دلاری را برای سرمایه‌گذاری در استارت‌آپ‌های مواد غذایی اعلام کرد.
با افزایش میانگین اندازه معاملات و حضور بازیگران نهادی بیشتر در ترکیب، سرمایه گذاری خطرپذیر در طول زمان بالغ شده است. این صنعت در حال حاضر مجموعه‌ای از بازیگران و انواع سرمایه‌گذاران را شامل می‌شود که بسته به تمایلشان برای ریسک، در مراحل مختلف تکامل یک استارت‌آپ سرمایه‌گذاری می‌کنند.
داده‌های NVCA (انجمن ملی سرمایه گذاری خطرپذیر) و PitchBook (یک پلتفرم داده‌های بازار خصوصی) نشان می‌دهد که شرکت‌های دارای پشتوانه سرمایه‌گذاری ۱۵۰ میلیارد دلار در سال ۲۰۲۱ جذب کرده‌اند که بیش از ۹۰ درصد از کل مبلغ در سال ۲۰۲۰ بود که در نوع خود یک رکورد به حساب می آمد. سرمایه‌گذاری‌های بزرگ و در مراحل پایانی، محرک‌های اصلی عملکرد قوی باقی می‌مانند: معاملات کلان 100 میلیون دلاری یا بیشتر در حال حاضر به یک رکورد جدید رسیده است.
روند قابل توجه دیگر افزایش تعداد معاملات با سرمایه گذاران سرمایه گذاری خطرپذیر غیر سنتی، مانند صندوق های سرمایه گذاری مشترک، صندوق های تامینی، سرمایه گذاران شرکتی و سرمایه گذاران متقاطع است. در همین حال، سهم سرمایه‌گذاران فرشته قوی‌تر شده و به بالاترین حد خود نیز رسیده است.
اما افزایش بودجه به اکوسیستم بزرگتر به عنوان تعداد معاملات یا تعداد معاملاتی که توسط پول سرمایه گذاری خطرپذیر تامین می شود، تبدیل نمی شود. NVCA تعداد معاملات در سال 2021 را 8406 و در مقایسه با 12362 معامله در سال 2020 پیش بینی می کند.
اهمیت سرمایه گذاری خطرپذیر
نوآوری و کارآفرینی هسته اصلی اقتصاد سرمایه داری است. با این حال، کسب‌وکارهای جدید اغلب سرمایه‌گذاری‌های بسیار پرخطر و هزینه بر هستند. در نتیجه، سرمایه خارجی اغلب به دنبال گسترش شکست ریسک است. در ازای پذیرش این ریسک از طریق سرمایه گذاری، سرمایه گذاران در شرکت های جدید می توانند حقوق صاحبان سهام و حق رای را به دست آورند. بنابراین، سرمایه گذاری خطرپذیر به استارتاپ ها اجازه می دهد تا از زمین شروع کنند و بنیانگذاران بتوانند چشم انداز خود را تحقق بخشند.
درصد موفقیت انجام یک سرمایه گذاری مخاطره آمیز
شرکت‌های جدید اغلب موفق نمی‌شوند، و این بدان معناست که سرمایه‌گذاران اولیه می‌توانند تمام پولی را که صرف آن می‌کنند از دست بدهند. یک قانون کلی رایج این است که به ازای هر 10 استارت آپ، سه یا چهار استارتاپ به طور کامل شکست می خورند. سه یا چهار نفر دیگر یا مقداری پول از دست می‌دهند یا فقط سرمایه اولیه را برمی‌گردانند، و یک یا دو نفر بازده قابل‌توجهی دارند.
درصد از مالکیت سرمایه گذاران خطرپذیر یک شرکت
بسته به مرحله شرکت، چشم‌اندازهای آن، میزان سرمایه‌گذاری و رابطه بین سرمایه‌گذاران و بنیانگذاران، سرمایه گذارهای خطرپذیر معمولا بین 25 تا 50 درصد از مالکیت یک شرکت جدید را به خود اختصاص می‌دهند.
تفاوت سرمایه خطرپذیر و سهام خصوصی
سرمایه گذاری خطرپذیر زیرمجموعه ای از سرمایه خصوصی است. علاوه بر سرمایه گذاری خطرپذیر ، سهام خصوصی همچنین شامل خریدهای اهرمی، تامین مالی نیم‌ساخته، و قرار دادن بخش خصوصی است.
تفاوت یک سرمایه گذار خطرپذیر با یک سرمایه گذار فرشته
در حالی که هر دو به شرکت‌های نوپا پول می‌دهند، سرمایه‌گذاران خطرپذیر معمولا سرمایه‌گذاران حرفه‌ای هستند که در مجموعه گسترده‌ای از شرکت‌های جدید سرمایه‌گذاری می‌کنند و راهنمایی عملی ارائه می‌کنند و از شبکه‌های حرفه‌ای خود برای کمک به شرکت جدید استفاده می‌کنند. از سوی دیگر، سرمایه‌گذاران فرشته معمولا افراد ثروتمندی هستند که دوست دارند در شرکت‌های جدید بیشتر به عنوان یک سرگرمی یا پروژه جانبی سرمایه‌گذاری کنند و ممکن است همان راهنمایی‌های تخصصی را ارائه ندهند و همچنین سرمایه گذاران فرشته ابتدا تمایل به سرمایه گذاری دارند و بعدا سرمایه گذاران خطرپذیر به دنبال آنها حرکت می کنند.
دیدگاهتان را بنویسید