VDB) Variable Decline Balance)

«استهلاک یک دارایی را به روش نزولی متغیر برای هر دوره محاسبه می کند.»

در این تابع نرخ استهلاک متغیر است و این نرخ در سال های عمر دارایی زیاد می شود و با افزایش عمر دارایی کاهش می یابد. تفاوت این تابع با تابع DDB این است که در تابع VDB پارامتر چهارم نشان دهنده دوره ابتدایی و پارامتر پنجم نشان دهنده دوره ی انتهایی از عمر دارایی می باشد.

در روش نزولی فرض براین است که دارایی ثابت درسال های اول عمر مفید خود منافع بیشتری نسبت به سال های آخر ارائه می کند، بنابراین بازده دارایی جدید بیشتر از دارایی کهنه می باشد و هر چه از عمر مفید دارایی می گذرد، هزینه استهلاک آن نسبت به سال قبل کم می شود. در این روش استهلاک دارایی های ثابت پیرو سه عامل می باشد:

  • بهای تمام شده دارایی (cost)
  • ارزش اسقاط دارایی (salvage)
  • عمر مفید دارایی (life)

ساختار تابع VDB به شکل زیر است:

(VDB (cost , salvage, life, start_ period, end_ period, factor, No_Switch=

cost (بهای تمام شده): یک مقدار مثبت که نشان دهنده ارزش دارایی در طول عمر آن می باشد.

salvage (ارزش اسقاط دارایی): مقدار مثبت ارزش دارایی در پایان طول عمر دارایی

life (عمر مفید دارایی): مدت زمان مورد انتظار برای مورد استفاده قرار گرفتن یک دارایی

Start_Period (شروع دوره): ابتدای دوره ای که استهلاک آن محاسبه می گردد.

End_Period (پایان دوره): انتهای دوره ای که استهلاک آن محاسبه می گردد.

Factor (فاکتور): یک ورودی اختیاری برای تعیین نرخ استهلاک که پیش فرض آن 2 می باشد.

No_Switch (بدون سوییچ): یک ورودی اختیاری که تعیین کننده این است که استهلاک به روش خطی مستقیم سوییج یابد یا خیر. اگر TRUE)1) تعیین شود یعنی سوییچ وجود ندارد و اگر FALS) 0 ) باشد یعنی سوییچ وجود دارد و اگر مقداری تعیین نگردد، FALS به صورت خودکار انتخاب می گردد.