آشنایی با مناطق آزاد تجاری – صنعتی

منظور از منطقه آزاد تجاری-صنعتی چیست؟

منطقه آزاد تجاری -صنعتی که به آن منطقه تجارت خارجی نیز گفته می‌شود، یک بندر آزاد یا منطقه‌ای است که کالاها می‌توانند بدون دخالت مقامات گمرکی در آنجا وارد شوند، جابجا شوند، تولید شوند یا مجددا پیکربندی شوند و دوباره صادر شوند.

منطقه تجارت آزاد به گروهی از کشورها گفته می شود که موانع کمی برای تجارت در قالب تعرفه یا سهمیه بین یکدیگر دارند یا هیچ محدودیتی ندارند. مناطق تجارت آزاد تمایل به افزایش حجم تجارت بین المللی بین کشورهای عضو دارند و به آنها امکان می دهد تخصص خود را در مزیت های نسبی مربوطه خود افزایش دهند.

برای توسعه یک منطقه تجارت آزاد، کشورهای شرکت کننده باید قوانینی را برای نحوه عملکرد منطقه جدید تجارت آزاد ایجاد کنند. هر کشور چه رویه های گمرکی را باید رعایت کند؟ چه تعرفه هایی در صورت وجود مجاز خواهد بود و هزینه های آنها چقدر خواهد بود؟ کشورهای شرکت کننده چگونه اختلافات تجاری را حل خواهند کرد؟ حمل و نقل کالا برای تجارت چگونه خواهد بود؟ حقوق مالکیت معنوی چگونه محافظت و مدیریت می شود؟ چگونگی پاسخ به این سؤالات در یک توافقنامه تجارت آزاد خاص بر اساس تأثیرات سیاسی در داخل و روابط قدرت بین کشورها است. این امر دامنه و درجه ای از چگونگی تجارت “آزاد” را شکل می دهد. هدف ایجاد یک سیاست تجاری است که همه کشورهای منطقه تجارت آزاد بتوانند بر اساس آن توافق کنند.

تجارت آزاد هزینه و فایده ایجاد می کند. مناطق آزاد تجاری می توانند به نفع مصرف کنندگانی باشند که می توانند دسترسی بیشتری به کالاهای خارجی ارزان تر و/یا با کیفیت بالاتر داشته باشند و با کاهش یا حذف تعرفه ها توسط دولت ها قیمت ها کاهش یابد. تولیدکنندگان می توانند با افزایش رقابت دست و پنجه نرم کنند، اما ممکن است بازار بسیار گسترده ای از مشتریان یا تامین کنندگان بالقوه را نیز به دست آورند. کارگران در برخی کشورها و صنایع شغل خود را از دست خواهند داد و با مشکلات مرتبط با آن مواجه خواهند شد، زیرا تولید به مناطقی می رود که مزیت نسبی یا اثرات بازار داخلی آن صنایع را به طور کلی کارآمدتر می کند. برخی از سرمایه‌گذاری‌ها در سرمایه فیزیکی ثابت و سرمایه انسانی در نهایت ارزش خود را از دست می‌دهند یا به‌عنوان هزینه‌های تمام‌شده کاهش می‌یابند. مناطق آزاد تجاری-صنعتی همچنین می توانند توسعه اقتصادی را در کل کشورها تشویق کنند و به نفع برخی از جمعیت که شاهد افزایش استانداردهای زندگی خواهند بود، باشند. طرفداران مناطق تجارت آزاد مزایا را برجسته می کنند، در حالی که مخالفان آنها بر هزینه ها تمرکز می کنند.

تنها زمانی که کالاها در داخل کشوری که منطقه در آن قرار دارد به مصرف کنندگان آن سرزمین منتقل می شود، مشمول عوارض گمرکی رایج می شوند. مناطق آزاد تجاری در اطراف بنادر بزرگ دریایی، فرودگاه‌های بین‌المللی و مرزهای ملی مستقر شده‌اند. مناطقی با مزایای جغرافیایی فراوان برای تجارت. به عنوان مثال می توان به هنگ کنگ، سنگاپور، کولون (پاناما)، کپنهاگ، استکهلم، گدانسک (لهستان)، لس آنجلس و شهر نیویورک اشاره کرد. دستگاه‌های جایگزین مانند انبار ضمانت دار و سیستم‌های مرتبط در برخی از بنادر بزرگ دریایی (مانند لندن و آمستردام) استفاده می‌شوند.

هدف اصلی منطقه آزاد تجاری حذف موانع تجارت ناشی از تعرفه های بالا و مقررات پیچیده گمرکی از بندر، فرودگاه یا مرز است. از جمله مزایای این سیستم می‌توان به گردش سریع‌تر کشتی‌ها و هواپیماها از طریق کاهش تشریفات معاینات گمرکی و همچنین امکان ساخت، تکمیل و نگهداری آزادانه کالاها اشاره کرد.

تعداد مناطق آزاد تجاری در سراسر جهان در اواخر قرن بیستم افزایش یافت. در ایالات متحده، مناطق آزاد تجاری برای اولین بار در سال 1934 اجازه فعالیت پیدا کردند.

چارچوب سایت جایگزین

“چارچوب سایت جایگزین” (ASF) یک چارچوب اختیاری برای سازماندهی و تعیین سایت‌ها است که به مناطق اجازه می‌دهد از روش‌های سریع‌تر و کمتر پیچیده‌تر برای به دست آوردن تعیین مناطق آزاد تجاری  برای تسهیلات واجد شرایط استفاده کنند.

برای سازماندهی مجدد تحت ASF، هر اعطاکننده منطقه یک “منطقه خدماتی” را پیشنهاد خواهد کرد. در یک منطقه خدماتی تایید شده، یک زیرمنطقه یا سایت مبتنی بر استفاده می‌تواند با استفاده از یک فرم درخواست ساده تأیید شود. ASF اجازه می دهد تا تعیین منطقه برای هر شرکتی که به آن نیاز دارد ارائه شود، و نیازی به دریافت کنندگان منطقه برای پیش بینی محل مورد نیاز منطقه و تعیین مکان های از پیش تعیین شده را از بین می برد.

انواع سایت های مناطق آزاد تجاری

• سایت های مگنت معمولاً در بنادر یا پارک های صنعتی قرار دارند. آنها برای چندین اپراتور منطقه باز هستند.
• سایت های فرعی/استفاده محور برای یک شرکت/استفاده خاص تایید شده اند.