ورودی های مواد اولیه در کامفار

در این مقاله در مورد ورودی های مواد اولیه در کامفار صحبت خواهیم کرد. این ورودی ها عبارتند از:

ماده اولیه یا ماده خام:

ماده اولیه یا ماده خام (Raw material) که به عنوان ماده فرآوری نشده یا کالای اساسی نیز شناخته می شود، یک ماده اساسی است که برای تولید کالاها، محصولات نهایی، انرژی یا مواد واسطه ای که مواد اولیه محصولات نهایی آینده هستند، استفاده می شود.

عبارت ماده اولیه به طور ضمنی به این نکته اشاره دارد که مواد اولیه، دارایی های باارزشی هستند که برای تولید سایر محصولات مورد نیاز هستند. در واقع عبارت ماده خام به این نکته اشاره دارد که مواد در حالت غیر فرآوری شده یا با فرآوری حداقلی هستند.

برای مثال؛ لاتکس خام، نفت خام، پنبه، زغال سنگ، زیست توده خام، سنگ معدن آهن، هوا، کنده چوب، آب، یا «هر محصول کشاورزی، جنگلی، صیدی، یا هر ماده معدنی در حالت طبیعی خود یا تبدیلی که برای آماده سازی آن برای بازاریابی جهانی در حجم های بزرگ مورد نیاز است».

ملزومات کارخانه:

مواد لازم جهت تاسیس کارخانه را شامل می شود که عبارتند از موارد مثل ماشین آلات، تجهیزات، دستگاه ها و سایر تجهیزاتی که بسته به نوع صنعت، مورد نیاز قرار گیرد.

یوتیلیتی:

در بین مجتمع های پتروشیمی واحد های یوتیلیتی (utility) نقش متفاوت و مهمی را ایفا می کنند. زیرا برخی خدمات مورد نیاز مجتمع های پتروشیمی در یک منطقه را بر عهده دارند و می توان گفت در صورت اختلال فعالیت واحد های یوتیلیتی مجتمع های پتروشیمی آن منطقه متوقف خواهند شد.

واحد های یوتیلیتی برای سرویس دهی به مجتمع های پتروشیمی به وجود آمده است. معمولا در یک سایت پتروشیمی که شامل واحدهای مختلف تولیدی است یک واحد یوتیلیتی ساخته می شود تا خدمات مورد نیاز پتروشیمی های حاضر در مجتمع را ارائه دهد.

خدمات پتروشیمی های یوتیلیتی شامل موارد زیر است:

• واحد تولید برق
• واحد تولید بخار
• واحد آب خنک کننده
• واحد آب شیرین کن
• واحد آب بدون املاح
• واحد کندانس برگشتی
• واحد آب آتش نشانی
• واحد هوا
• واحد خطوط ارتباطی
• واحد تصفیه پساب های صنعتی
• واحد زباله سوز

واحد یوتیلیتی در کامفار می تواند شامل دستگاه برش، دستگاه آسیاب، دستگاه اکسترودر و… نیز بر اساس نوع پروژه باشد.

انرژی:

در فیزیک، انرژی (به فرانسوی: Énergie) (از واژه یونانی ἐνεργός، به معنی فعالیت، عملیات) یا کارمایه، خاصیت کمیتی یک جسم است که قابل اندازه گیری و انتقال به اشیای دیگر یا قابل تبدیل به حالت ها و شکل های مختلف است.

انرژی، کمیتی بنیادین است که برای توصیف وضعیت یک ذره، شی یا سامانه به آن نسبت داده می شود. در کتاب های مرجع فیزیک انرژی را به صورت توانایی انجام کار تعریف می کنند.ِ تا به امروز گونه های متفاوتی از انرژی شناخته شده که با توجه به نحوه آزادسازی و تاثیرگذاری به دسته های متفاوتی طبقه بندی می شوند.

سوخت:

ماده سوختنی ماده ای است که در اثر تغییرات (معمولا شیمیایی) تولید انرژی مفید می کند که بعدا می تواند تبدیل به انرژی مکانیکی شود. این تغییرات معمولا با سوختن (یعنی ترکیب با اکسیژن) همراه است. فرآیندهای مورد استفاده برای تبدیل سوخت به انرژی عبارتند از:

• واکنش های شیمیایی مختلف و گرمازا
• واکنش های هسته ای مانند شکافت هسته ای یا گداخت هسته ای
• هیدروکربن ها تا حد زیادی شایع ترین منبع سوخت مورد استفاده توسط انسان است
• در بسیاری از موارد نیز فلزات رادیو اکتیو استفاده می شود

سوخت های زیستی:

سوخت های زیستی می تواند به عنوان سوخت مایع، جامد یا گاز متشکل یا حاصل از زیست توده تعریف شود. زیست توده نیز می تواند برای گرم کردن یا تولید برق استفاده شود. سوخت های زیستی را می توان از هر منبع کربن مثل گیاهان که به سرعت جایگزین می شود، به دست آورد. بسیاری گیاهان مختلف و مواد مشتق شده از گیاهان برای تولید سوخت زیستی استفاده می شود.

شاید اولین سوخت کار گرفته شده توسط انسان چوب است. شواهد نشان می دهد آتش کنترل شده تا ۱٫۵ میلیون سال پیش مورد استفاده قرار گرفت در Swartkrans، آفریقای جنوبی است. چوب به عنوان یک سوخت تا به امروز باقی مانده است. چوب دارای چگالی انرژی ۱۰–۲۰ MJ / به ازای هر کیلوگرم اخیرا سوخت های زیستی برای استفاده در حمل و نقل خودرو (برای مثال Bioethanol و بیودیزل) مورد توجه واقع شده.

سوخت های فسیلی:

سوخت های فسیلی شامل هیدروکربن ها، عمدتا زغال سنگ و نفت (نفت خام یا گاز طبیعی)، که از بقایای فسیل شده گیاهان و حیوانات قرار گرفته در حرارت بالا و فشار بالا در غیاب اکسیژن در داخل پوسته زمین طی میلیون ها سال تشکیل می شوند.

هسته ای:

سوخت هسته ای، هر گونه ماده ای است که به منظور مصرف انرژی هسته ای استخراج شده است. انرژی مصرفی در پروژه های کامفار اغلب شامل آب، برق، گازوییل و دیگر سوخت های فسیلی می باشد که با توجه به نوع پروژه می تواند متفاوت باشد و یا شامل موارد دیگری نیز شود.

قسمت های یدکی:

هر وسیله ای ممکن است به دلایل مختلفی اعم از خرابی، تصادف، ضربه و مشکلات فنی دچار آسیب و خرابی شود؛ به طوری که قطعات آن نیاز به تعویض و تعمیر نیاز داشته باشند. لوازم یدکی به قطعات و لوازمی گفته می شود که در زمان خرابی قطعات اصلی دستگاه جایگزین آنها می شود تا دستگاه بتواند به فعالیت خود ادامه دهد.

لوازم یدکی باید متناسب با نوع و مدل دستگاه باشد و همین طور مخصوص کارخانه یا زیر مجموعه های همان کارخانه باشند؛ چرا که با توجه به اهمیت لوازم یدکی، بسیاری از مجموعه ها لوازم یدکی جعلی و تقلبی تولید می کنند که معمولا استفاده از این لوازم یدکی ها نه تنها باعث بهبود عملکرد دستگاه نمی شود بلکه در کارکرد دیگر قطعات نیز تاثیر مخربی می گذارد.

هزینه بالاسر کارخانه و هزینه بالاسر اجرایی:

همواره در اجرای پروژه های عمرانی، هزینه هایی به پیمانکار تحمیل می گردد که امکان منظور کردن آنها در قیمت عملیات انجام شده مقدور نمی باشد و همچنین برای آنها در قیمت برآورد عملیات، شرح، ردیف و بهایی در نظر گرفته نشده است.

این بدین معنی است که بهای ردیف های فهرست بها، همان گونه که در مقالات گذشته توضیح داده شد، به صورت خام بوده و تنها هزینه اجرای کار از قبیل نیروی انسانی، ماشین آلات، مصالح و حمل در آنها دیده شده و هزینه های جانبی دیگر مانند کسورات قراردادی، سود، هزینه های دفتر مرکزی و … در آنها لحاظ نشده است و می بایست تحت عنوان ضریبی با عنوان ضریب بالاسری به بهای آنها اعمال گردد.

این هزینه ها به دو دسته اصلی به عناوین هزینه بالاسري عمومی و هزینه بالاسري کار تقسیم می گردند که در مجموع به آنها هزینه های بالاسری اطلاق می گردد. هزینه بالاسری هر پروژه در زمان تعیین قیمت پروژه (زمان مناقصه) توسط پیمانکار و با توجه به کلیه عملیات و محل و مدت اولیه پیمان محاسبه و به صورت ضریب در قیمت قرارداد منظور می گردد.

هزینه های بالاسری در عمل و واقعیت تابع مدت پیمان می باشد، نه تابع کارکرد؛ ولی در قراردادهای عمرانی و غیر عمرانی این هزینه طبق توضیحات فوق و به صورت ضریبی تعیین می گردد که تابع کارکرد (مبلغ پروژه) می باشد و لذا در صورت طولانی شدن مدت پیمان (ناشی از قصور پیمانکار و یا قصور کارفرما) این هزینه ها، بار مالی قابل توجهی را به پیمانکار تحمیل می نماید و پیمانکار عموما مجبور است هزینه های بالاسری پروژه را از حساب خود تأمین کند.

ضریب بالاسری مطابق بند 2-7-2 دستورالعمل کاربرد فهرست بها برای طرح های عمرانی و غیر عمرانی به صورت ذیل می باشد:

• برای طرح هاي عمرانی اگر به صورت مناقصه واگذار می شوند، برابر 1.30 و اگر به صورت ترک تشریفات مناقصه واگذار می شوند، برابر 1.20

• برای طرح های غیر عمرانی اگر به صورت مناقصه واگذار می شوند، برابر 1.41 و اگر به صورت ترک تشریفات مناقصه واگذار می شوند، برابر 1.30

در فضای کامفار منظور ما از هزینه بالاسری کارخانه و اجرایی مجموع هزینه های انجام پروژه و هزینه های معمول کارخانه می باشد.