میانگین نرخ بازده داخلی | AIRR

میانگین نرخ بازده داخلی (AIRR) که توسط Magni در سال 2010 معرفی شد، بسیاری از کاستی های مرتبط با نرخ بازده داخلی سنتی (IRR) از جمله ناسازگاری آشکار با ارزش فعلی خالص (NPV) را برطرف می کند.

در اینجا ما  AIRR را برای پروژه‌های سرمایه پر خطر یا Venture capital بررسی می‌کنیم، حوزه‌ای که IRR غیرقابل حل به نظر می‌رسد.

میانگین نرخ بازده داخلی (AIRR) یک معیار مالی است که برای محاسبه میانگین نرخ بازده سالانه سرمایه‌گذاری در یک دوره زمانی خاص استفاده می‌شود. همچنین به عنوان نرخ رشد سالانه مرکب (CAGR) شناخته می‌شود.

برای محاسبه AIRR، باید مبلغ سرمایه‌گذاری اولیه، ارزش سرمایه‌گذاری نهایی و دوره زمانی که سرمایه‌گذاری در آن برگزار شده است را بدانید.

فرمول محاسبه AIRR به شرح زیر است:

AIRR = (مقدار نهایی / مقدار اولیه)^(1 / دوره زمانی) – 1

فرآیند محاسبه این رابطه به صورت گام به گام عبارتند از:

1. ارزش سرمایه‌گذاری اولیه را از ارزش سرمایه‌گذاری نهایی کم کنید.
2. نتیجه را بر ارزش سرمایه‌گذاری اولیه تقسیم کنید تا افزایش نسبی ارزش به دست آید.
3. ریشه n ام افزایش نسبی را در نظر بگیرید، جایی که n تعداد سال های دوره سرمایه‌گذاری است.
4. از نتیجه 1 کم کنید تا میانگین بازده سالانه بدست آید.

به عنوان مثال، فرض کنید شما 10000 تومان سرمایه‌گذاری کرده اید و پس از 5 سال، سرمایه‌گذاری به 15000 تومان افزایش یافته است. با استفاده از فرمول، AIRR به صورت زیر خواهد بود:

AIRR = (15000 / 10000)^(1/5) – 1

با محاسبه این، متوجه می شویم:

AIRR = (1.5)^(0.2) – 1

AIRR = 1.095 – 1

AIRR = 9.5%

بنابراین، در این مثال، متوسط ​​نرخ بازده سالانه سرمایه‌گذاری 9.5٪ است.

و همچنین با مفرمول زیر می‌توانید AIRR  را محاسبه کنید.

AIRR = (NPV / Initial Investment) ^ (1 / n) – 1

در اینجا:

– NPV (Net Present Value)، مقدار کلیه درآمد و هزینه‌ها را در طول زمان را نشان می‌دهد.

– Initial Investment، سرمایه اولیه یا هزینه اولیه سرمایه‌گذاری است.

– n، عمر پروژه یا طول زمان سرمایه‌گذاری را نشان می‌دهد.

با استفاده از این فرمول، شما می‌توانید AIRR یک پروژه را محاسبه کرده و از آن برای تصمیم‌گیری در مورد سرمایه‌گذاری استفاده کنید.

شایان ذکر است که AIRR فرض می‌کند که هر جریان نقدی ایجاد شده توسط سرمایه‌گذاری مجدداً با همان نرخ سرمایه‌گذاری می‌شود. این فرض به ارائه یک معیار استاندارد از عملکرد سرمایه‌گذاری در طول زمان کمک می‌کند.

تفاوت اصلی بین نرخ بازده داخلی (IRR) و میانگین نرخ بازده داخلی (AIRR) در نحوه محاسبه آنها:

IRR یک معیار مالی است که برای ارزیابی سودآوری یک سرمایه‌گذاری استفاده می‌شود. نرخ تنزیل را محاسبه می‌کند که در آن ارزش فعلی خالص (NPV) جریان‌های نقدی حاصل از سرمایه‌گذاری صفر می‌شود. به عبارت دیگر، نرخی است که در آن ارزش فعلی جریان‌های نقدی با ارزش فعلی جریان‌های نقدی خروجی برابری می‌کند. IRR ابزار مفیدی برای تصمیم گیری است زیرا به تعیین اینکه آیا سرمایه‌گذاری از نظر مالی مقرون به صرفه است یا خیر کمک می‌کند. اگر IRR محاسبه شده بیشتر از نرخ بازده مورد نیاز یا هزینه سرمایه باشد، سرمایه‌گذاری سودآور در نظر گرفته می‌شود.

از سوی دیگر، AIRR که به عنوان نرخ رشد سالانه مرکب (CAGR) نیز شناخته می‌شود، معیاری از میانگین نرخ بازده سالانه سرمایه‌گذاری در یک دوره زمانی خاص است. با گرفتن ریشه n نسبت ارزش نهایی به ارزش اولیه سرمایه‌گذاری محاسبه می‌شود که n تعداد سال های دوره سرمایه‌گذاری است. AIRR یک معیار استاندارد از عملکرد سرمایه‌گذاری در طول زمان ارائه می دهد و به مقایسه میانگین بازده سالانه در فرصت های مختلف سرمایه‌گذاری کمک می‌کند.

به طور خلاصه، تفاوت های اصلی بین IRR و AIRR عبارتند از:

1: IRR نرخ تنزیل را محاسبه می‌کند که NPV جریان‌های نقدی را صفر می‌کند، در حالی که AIRR میانگین نرخ رشد سالانه را بر اساس نسبت ارزش نهایی به ارزش اولیه محاسبه می‌کند.

2: IRR بر ارزیابی سودآوری مالی یک سرمایه‌گذاری با مقایسه ارزش فعلی جریان‌های نقدی ورودی و خروجی تمرکز می‌کند، در حالی که AIRR بر اندازه گیری میانگین نرخ بازده سالانه در یک دوره زمانی خاص تمرکز دارد.

3: IRR برای تعیین اینکه آیا یک سرمایه‌گذاری از نظر مالی قابل دوام است یا خیر استفاده می‌شود، در حالی که AIRR برای مقایسه عملکرد سرمایه‌گذاری های مختلف در طول زمان استفاده می‌شود.

IRR و AIRR هر دو، معیارهای ارزشمندی برای ارزیابی فرصت‌های سرمایه‌گذاری هستند، اما اهداف متفاوتی را دنبال می‌کنند و بینش‌های متفاوتی را در مورد عملکرد مالی یک سرمایه‌گذاری ارائه می‌کنند.