ارزیابی ریسک به روش دلفی

روش دلفی یک چارچوب فرآیند پیش‌بینی در ارزیابی ریسک پروژه ها است که بر اساس نتایج دوره های متعدد پرسشنامه ارسال شده به هیئت خبرگان و کارشناسان است. پس از هر دور از پرسشنامه ها، خلاصه ای از دور آخر به کارشناسان ارائه می شود که به هر متخصص اجازه می دهد تا پاسخ های خود را با توجه به پاسخ گروه تنظیم کند. این فرآیند مزایای تحلیل متخصص را با عناصر خرد جمعیت ترکیب می کند.

چندین دور پرسشنامه برای گروه خبرگان ارسال می شود و پاسخ های ناشناس پس از هر دور جمع آوری و با گروه به اشتراک گذاشته می شود. کارشناسان مجازند در دورهای بعدی پاسخ های خود را بر اساس نحوه تفسیر “پاسخ گروهی” که به آنها ارائه شده است، تنظیم کنند. از آنجایی که چندین دور سوال پرسیده می شود و به هیئت گفته می شود که گروه به طور کلی چه فکر می کند، روش دلفی به دنبال رسیدن به پاسخ صحیح از طریق اجماع است.

روش دلفی ابتدا در دهه 1950 توسط اولاف هلمر و نورمن دالکی از شرکت رند ابداع شد. این نام به اوراکل دلفی، یک کاهن در معبد آپولو در یونان باستان اشاره دارد که به خاطر پیشگویی هایش معروف است. روش دلفی به متخصصان اجازه می دهد تا با انجام مجموعه ای از پرسشنامه ها و انتشار بازخوردهای مرتبط برای ادامه بحث در هر دور بعدی، در جهت توافق متقابل کار کنند. پاسخ های کارشناسان با تکمیل دور بر اساس اطلاعات ارائه شده توسط سایر کارشناسان شرکت کننده در تجزیه و تحلیل تغییر می کند.

روش دلفی به دنبال جمع‌آوری نظرات مجموعه‌ای از متخصصان مختلف است، و این کار را می‌توان بدون نیاز به گرد هم آوردن همه برای یک جلسه فیزیکی انجام داد. تکنیک دلفی برای تخمین زدن احتمال وقوع و نتایج رویدادهای احتمالی در آینده استفاده می‌شود. از آنجایی که پاسخ‌های شرکت‌کنندگان ناشناس است، اعضای هیئت نیازی به نگرانی در مورد عواقب نظرات خود ندارند. در طول زمان می توان به اجماع رسید، زیرا نظرات در حال تغییر است و این روش را بسیار مؤثر می کند.

با این حال، در حالی که روش دلفی امکان تفسیر گروهی متنوع از شرکت‌کنندگان را فراهم می‌کند، به همان نوع تعاملاتی که در بحث موثر وجود دارد، منجر نمی‌شود. یک بحث موثر گاهی اوقات می‌تواند نمونه بهتری از اجماع ایجاد کند، زیرا ایده‌ها و برداشت‌ها معرفی، تجزیه و ارزیابی مجدد می‌شوند. زمان پاسخ با روش دلفی می تواند طولانی باشد که سرعت بحث را کاهش می دهد. همچنین ممکن است اطلاعات دریافتی از کارشناسان هیچ ارزش ذاتی نداشته باشد.

فرآیند روش دلفی

ابتدا مجری گروه، گروهی از کارشناسان را بر اساس موضوع مورد بررسی انتخاب می کند. پس از تایید همه شرکت‌کنندگان، به هر یک از اعضای گروه پرسشنامه‌ای ارسال می‌شود که دستورالعمل‌هایی برای اظهار نظر در مورد هر موضوع بر اساس نظر شخصی، تجربه یا تحقیقات قبلی خود دارد.

پرسشنامه ها به تسهیل کننده بازگردانده می شود که نظرات را گروه بندی کرده و نسخه هایی از اطلاعات را تهیه می کند. یک نسخه از نظرات گردآوری شده به همراه فرصتی برای اظهارنظر بیشتر برای هر شرکت کننده ارسال می شود. در پایان هر جلسه نظرات، تمام پرسشنامه ها به تسهیلگر بازگردانده می شود که تصمیم می گیرد که آیا یک دور دیگر لازم است یا نتایج برای انتشار آماده است.

دورهای پرسشنامه را می توان به تعداد دفعات لازم برای دستیابی به یک اجماع کلی تکرار کرد.

مزایای روش دلفی چیست؟

تکنیک دلفی یک راه ساده برای ساختار مکالمه بین کاربران و خریداران بالقوه است. یک شرکت می تواند تعیین کند که مردم در مورد محصول خود چه فکری می کنند و چه احساسی دارند و سپس تصمیم بگیرند که چه مراحلی برای بهبود آن دارند.

علاوه بر این، این یک روش ایجاد اجماع است که به دنبال نظرات گروهی از کارشناسان است. هر متخصص بدون اطلاع از پیش‌بینی‌ها یا ارزیابی‌های کارشناسان دیگر، پیش‌بینی‌ها و قضاوت‌های مستقلی درباره موضوعات یک مطالعه انجام می‌دهد. برخی از مزایای آن عبارتند از:

– ناشناس بودن از تأثیرات افراد مسلط جلوگیری می کند، بنابراین فشار همسالان برای انطباق را کاهش می دهد. این به کارشناسان اجازه می دهد تا نظرات خود را آزادانه و بدون هیچ گونه قضاوتی بیان کنند.

– مجری باید به همه نظرات کارشناسی به طور مساوی امتیاز دهد. بنابراین، یک فرد نمی تواند دیدگاه گروه را تغییر دهد.

– تسهیل‌کننده بازخورد کنترل‌شده‌ای درباره نظرات متخصص ارائه می‌کند، اختلافات را کاهش می‌دهد و به شرکت‌کنندگان اجازه می‌دهد تا نظرات خود را بر اساس نظرات متخصص دیگر بررسی کنند.

– تکنیک دلفی به سازمان اجازه می دهد تا از کمیته ای با ایرادات کمی مانند برنامه ریزی، بحث طولانی و ترتیبات سفر استفاده کند.

معایب روش دلفی چیست؟

– رهنمودهای روش شناختی ناکافی

– کارشناسان باید متعهد باشند که بارها و بارها به سوالات مشابه پاسخ دهند.

– هیچ مدرکی دال بر پایایی وجود ندارد، به عنوان مثال، یک تسهیلگر ممکن است مجموعه‌ای از پرسشنامه را برای دو متخصص صادر کند و ممکن است به اتفاق نظر یکسانی نرسند.

– کارشناسان را از بحث و گفتگو با یکدیگر محدود می کند، بنابراین آنها را از به اشتراک گذاشتن نظرات خود در مورد موضوع باز می دارد.

– اجماع به این معنی نیست که کارشناسان پاسخ صحیحی دریافت کرده اند. این فقط به این معناست که کارشناسان حوزه ای را یافته اند که آن را برای موضوع مهم می دانند.

– وقت گیر است، زیرا مجری برای رسیدن به یک اجماع مشترک نیاز به انجام سؤالات تکراری دارد.

– این فرآیند ممکن است به دلیل افزایش دورهای متعدد و تکراری پیچیده شود.

چه زمانی از تکنیک دلفی استفاده می شود؟

تکنیک دلفی زمانی که یک سازمان پاسخ واقعی یک مشکل را نمی‌داند، روشی مهم است. کارشناسان طیف گسترده ای از نظرات را ارائه می دهند، بنابراین نظرات آنها مفید بوده و از سوگیری هایی که ناشی از تکیه بر یک متخصص است جلوگیری می کنند. تکنیک دلفی زمانی کاربرد دارد که:

– یک شرکت خواهان اظهارات ذهنی است که از یک پایه جمعی ناشی می شود

– حجم نمونه بزرگی وجود دارد و تعامل چهره به چهره غیرقابل اعتماد می شود

– پنهان کردن هویت، به ویژه در مورد موضوعاتی که سیاسی یا غیرقابل حل هستند، بسیار مهم است

– احتمال زیادی وجود دارد که یک عضو بر بحث گروهی مسلط شود

نکاتی برای تکنیک دلفی موثر

هر کسب و کار موفقی می داند که بازاریابی کلید موفقیت است. وقتی یک کسب و کار مشتریان بیشتری داشته باشد، سود افزایش می یابد و حفظ مشتری نیز افزایش می یابد. و اینجاست که فرآیند تکنیک دلفی برای دستیابی به بهترین نتایج برای رسیدگی به مشتریان و کاهش ریسک های مربوطه مفید است. در زیر نکات عملی وجود دارد که کمک می کند تا از تکنیک دلفی نتایج عالی بدست آورد.

ارزیابی ها

کارشناسان باید قبل از ارائه استراتژی هایی برای مدیریت ارزیابی، از جمله مسائل جاری، تهدیدها یا انتظارات شرکت، وضعیت را ارزیابی کنند. از بررسی‌ها، اکنون می‌توانند راه‌هایی برای رفع مشکلات و کاهش ریسک های پروژه بیابند.

ظرفیت کافی

یک سازمان باید ظرفیت کارشناسانی را که می تواند داشته باشد، در نظر بگیرد. این توانایی به منابع و هزینه انجام نظرسنجی متکی است. جلوگیری از سوء تفاهم بین کارشناسان و شرکت باید در حیطه اختیارات شرکت باشد.

زمینه سازی مناسب

یک شرکت باید زمینه ای را در نظر بگیرد که در آن راه حلی را که کارشناسان ارائه می دهند به کار خواهند برد. زمینه به فضای اکولوژیکی، مدیریتی و اجتماعی اشاره دارد که سازمان در آن از طرح استفاده خواهد کرد.

میل به شرایط آینده

یک پرسشنامه موثر باید شامل پروژه ای باشد که شرکت می خواهد به آن دست یابد و منجر به شناسایی و کاهش ریسک های مسیر پیش رو شود. نسخه ها به متخصصان مبنایی برای پاسخ دادن به سؤالات و اطمینان از عدم تفاوت افکارشان می دهد.

برنامه ریزی مالی

اطمینان حاصل کنید که منابع و پول کافی برای تسهیل تحقیق دارید. برنامه ریزی مالی مناسب باعث می شود که شرکت فرآیند دلفی را به دلیل ناتوانی در پرداخت پول کارشناسان متوقف کند.

نظارت بر برنامه

هنگامی که کارشناسان دیدگاه خود را ارائه کردند و یک شرکت برنامه ای برای دستیابی به نتایج ارائه کرد، باید برنامه را از نزدیک زیر نظر داشته باشند تا تعیین کنند که آیا با دستیابی به نتیجه مطلوب مطابقت دارد یا خیر.

نمونه هایی از روش دلفی

در اینجا چند نمونه از روش دلفی در عمل آورده شده است:

نمونه توسعه پروژه

یک شرکت فناوری در حال ایجاد یک سیستم نرم افزاری بزرگ است که می تواند سطوح کارایی آزمایشگاه ها و امکانات پزشکی مختلف را بهبود بخشد. این شرکت طیف وسیعی از متخصصان را از دانشمندان گرفته تا حرفه ای های تجاری را به کار می گیرد. دور اول سوالات آنها حول محور این است که آیا شرکت کنندگان بر این باورند که پروژه موفق خواهد بود، چقدر درآمد کسب خواهد کرد، چه زمانی شرکت باید آن را راه اندازی کند و چگونه بر صنعت مراقبت های بهداشتی تاثیر می گذارد و پاسخ به این سوالات باعث شناسایی ریسک های پروژه می شود.

اعضای هیئت بازخورد خود را به صورت ناشناس با پاسخ هایی که به شدت متفاوت از یکدیگر هستند، ارسال می کنند. تسهیل کننده به دقت این اطلاعات را بررسی می کند و بازخوردهایی را که بیشتر بین متخصصان کسب و کار و همچنین دانشمندان ورودی مشابه ارائه شده به اشتراک گذاشته شده است، منتشر می کند.

برخی از متخصصان تجارت، تدارکات پروژه را بر اساس حقایق علمی که به صورت ناشناس توسط دانشمندان ارائه شده است، بررسی می کنند و پاسخ های خود را بر اساس آن تنظیم می کنند. این مطالعه تا زمانی ادامه می یابد که دانشمندان و متخصصان تجاری هر دو در مورد تاریخ انتشار منطقی، نتیجه پروژه و تأثیر آن بر صنعت توافق کنند.

مثال استراتژی های مالی

یک شرکت در حال تصمیم گیری در مورد اینکه آیا سرمایه گذاری مالی بزرگی را با خرید یک کسب و کار کوچکتر انجام دهد یا خیر، آنها یک مطالعه روش دلفی را با استفاده از کارشناسان مالی به عنوان اعضای هیئت مدیره انجام می دهند. سوالات دور اول جزئیاتی را در مورد کسب و کاری که سازمان می خواهد در آن سرمایه گذاری کند، مانند درآمد سالانه و ارزش محصول ارائه می دهد.

سپس از کارشناسان سؤال می‌کنند که آیا فکر می‌کنند سرمایه‌گذاری در این شرکت ایده‌ای منطقی است یا خیر، در صورت سرمایه‌گذاری، سازمان باید چه استراتژی‌های مالی را اتخاذ کند و در صورت عدم توصیه به سرمایه‌گذاری در کسب‌وکار کوچک، سازمان باید چه کاری انجام دهد.

تسهیلگر پاسخ‌های آنها را می‌گیرد و نتایج را منتشر می‌کند، که می‌تواند این باشد که بسیاری از شرکت‌کنندگان فکر می‌کنند که شرکت باید کسب‌وکار کوچک را خریداری کند. پرسشنامه دوباره می پرسد که آیا آنها معتقدند که سازمان باید کسب و کار را خریداری کند یا خیر.

کسانی که پاسخ «نه» دادند، ممکن است نظر خود را بر اساس پاسخ و استدلال کارشناسان دیگر تغییر دهند. پرسشنامه نهایی این سوال را مطرح می کند که سازمان در صورت خرید کسب و کار چه گام های بعدی را باید بردارد و زمانی به پایان می رسد که همه در مورد گام های منطقی برای پیاده سازی مدیریت به توافق برسند.