سهام عادی

سهام عادی 

یکی از روش های تامین مالی در بلندمدت، سهام عادی است که اوراق بهاداری است که نشان دهنده مالکیت در یک شرکت است. دارندگان سهام عادی هیئت مدیره را انتخاب می کنند و در مورد سیاست های شرکت رای می دهند. این شکل از مالکیت سهام معمولا نرخ بازدهی بلندمدت بالاتری را به همراه دارد. با این حال، در صورت انحلال شرکت، سهامداران عادی تنها پس از پرداخت کامل به دارندگان اوراق قرضه، سهامداران ممتاز و سایر دارندگان بدهی، حق و حقوقی نسبت به دارایی های شرکت دارند. سهام عادی در بخش حقوق صاحبان سهام در ترازنامه شرکت گزارش می شود.

در سهام عادی، اگر شرکتی ورشکست شود، سهامداران عادی تا زمانی که طلبکاران، دارندگان اوراق قرضه و سهامداران ممتاز سهم خود را دریافت نکرده باشند، پول خود را دریافت نمی کنند. این امر سهام عادی را نسبت به بدهی یا سهام ممتاز پرریسک‌تر می‌کند. مزیت سهام عادی این است که معمولا در بلندمدت نسبت به اوراق قرضه و سهام ممتاز عملکرد بهتری دارند. بسیاری از شرکت ها هر سه نوع اوراق بهادار را منتشر می کنند.

سهام عادی نشان دهنده کسری از مالکیت در شرکتی است که آن را منتشر می کند. به عنوان یک مالک، سهامدار در تصمیمات عمده شرکت که در مجامع سهامداران تصمیم گرفته می شود، رای می گیرد.

سهامدار ممکن است سود سهام دریافت کند یا نکند. هیئت مدیره شرکت تصمیم می گیرد که آیا سود سهام تعلق می گیرد یا خیر و چقدر خواهد بود. سود سهام نشان دهنده سهم مالک سهام از سود شرکت در سه ماهه یا سال گذشته است.

تاریخچه سهام عادی

اولین سهام عادی در سال 1602 توسط شرکت هند شرقی هلند تأسیس شد و در بورس اوراق بهادار آمستردام معرفی شد. سهام بزرگتر مستقر در ایالات متحده در بورس عمومی مانند بورس نیویورک (NYSE) یا NASDAQ معامله می شود. از سال 2019، سهام اولی دارای 2800 سهم در بورس اوراق بهادار خود است، در حالی که دومی دارای 3300 سهام فهرست شده است. NYSE در ژوئن 2018 دارای ارزش بازار 28.5 تریلیون دلار بود که آن را به بزرگترین بورس اوراق بهادار جهان از نظر ارزش بازار تبدیل کرد.

همچنین چندین بورس بین المللی برای سهام خارجی وجود دارد، مانند بورس لندن و بورس توکیو. شرکت‌هایی که اندازه کوچک‌تری دارند و نمی‌توانند شرایط فهرست بورس را برآورده کنند، فهرست نشده در نظر گرفته می‌شوند. این سهام در بورس در تابلوی اعلانات خارج از بورس (OTCBB) یا برگه های صورتی معامله می شوند.

برای اینکه یک شرکت سهام منتشر کند، باید با عرضه اولیه (IPO) شروع کند. IPO یک راه عالی برای یک شرکت است که به دنبال سرمایه اضافی برای گسترش و توسعه برنامه های شرکت است. برای شروع فرآیند IPO، یک شرکت باید با یک شرکت بانکداری سرمایه گذاری پذیره نویس همکاری کند که به تعیین نوع و قیمت سهام کمک می کند. پس از اتمام مرحله عرضه اولیه، عموم مردم مجاز به خرید سهام جدید در بازار ثانویه هستند.

حقوق سهامداران عادی

سهامداران عادی حق دریافت سود باقیمانده یک شرکت را دارند. به عبارت دیگر، آنها حق دریافت سود سهام را در صورت وجود پس از پرداخت سود سهام از سوی شرکت برای سهام ممتاز دارند.

این عملا بی معنی است. مدیران شرکت ممکن است تصمیم بگیرند که تمام نقدینگی مازاد خود را به تجارت بازگردانند، در این صورت هیچ سود باقیمانده ای برای سود سهام در دسترس نخواهد بود.

سهامداران عادی نیز در صورت فروپاشی کسب و کار، حق دریافت سهمی از ارزش اقتصادی باقیمانده شرکت را دارند. با این حال، آنها در صف دادگاه ورشکستگی پس از دارندگان اوراق قرضه و سهامداران ممتاز هستند. به این ترتیب، سهامداران عادی با بستانکاران بدون وثیقه یکسان هستند.

مزایای سهامداران عادی

سهامداران عادی ریسک مالی بیشتری را نسبت به سهامداران ممتاز یک شرکت متحمل می شوند، اما ممکن است پاداش بیشتری نیز دریافت کنند. اگر شرکتی سود زیادی به دست آورد، طلبکاران و سهامداران ممتاز بیش از مبالغ ثابتی که استحقاق آن را دارند دریافت نمی کنند، در حالی که سهامداران عادی ممکن است درآمد بادآورده را بین خود تقسیم کنند.

همین امر زمانی اتفاق می افتد که شرکت هایی مانند استارت آپ ها به شرکت های بزرگتر فروخته می شوند. سهامداران عادی معمولا بیشترین سود را دارند.

سهامداران علاوه بر حق سود باقیمانده حق دارند به اعضای هیئت مدیره شرکت رأی دهند و صورت های مالی سالانه شرکت را دریافت و تأیید کنند. (برخی از سهامداران ممتاز نیز حق رای دارند.)

نکته

سهام باید به عنوان بخش مهمی از سبد سرمایه گذاران در نظر گرفته شود. آنها در مقایسه با سهام ممتاز و اوراق قرضه ریسک بیشتری را متحمل می شوند. با این حال، با ریسک بیشتر، پتانسیل بیشتری برای پاداش وجود دارد. در بلندمدت، سهام تمایل به عملکرد بهتر از سایر سرمایه گذاری ها دارند، اما در کوتاه مدت بیشتر در معرض نوسانات هستند.

همچنین انواع مختلفی از سهام وجود دارد. سهام رشد، شرکت هایی هستند که به دلیل افزایش درآمد تمایل به افزایش ارزش دارند. سهام ارزشی، شرکت‌هایی هستند که از نظر قیمتی پایین‌تر نسبت به عوامل بنیادی‌شان هستند. سهام ارزشی بر خلاف سهام رشد سود سهام ارائه می کند. سهام بر اساس ارزش بازار دسته بندی می شوند، بزرگ، متوسط یا کوچک. سهام با سرمایه‌ بزرگ بسیار بیشتر معامله می‌شوند و عموما نشانه‌ای از یک شرکت با ثبات‌تر هستند. سهام با سرمایه کوچک معمولا شرکت های جدیدتری هستند که به دنبال رشد هستند.