قرارداد BOT در چین | قسمت ۱۶
قرارداد BOT در چین
با توجه به کمبود منابع مالی در مقایسه با حجم پروژه های موجود باعث شد که در سال ۱۹۹۴ دولت چین روش BOT را برای استفاده از سرمایه های خارجی در توسعه ساختارهای زیربنایی تعریف کند. با این رویکرد دولت چین تلاش خود را برای جلب هرچه بیشتر سرمایه های خارجی آغاز نمود و سیاست های جدیدی را در قالب قراردادهای BOT به کار گرفت. ابتدا به صورت آزمایشی برای چند پروژه در سال ۱۹۹۵ از روش BOT استفاده کردند که یکی از این پروژه ها، پروژه نیروگاه Laibin B بود که در ادامه به بررسی کامل این پروژه می پردازیم.
تغییرات در قانون جذب سرمایه های خارجی در بخش نیروگاهی کشور چین
در سال ۱۹۹۴ وزارت نیروی چین قوانین و مقرراتی را به صورت موقتی برای استفاده از سرمایههای خارجی در ساخت تسهیلات زیربنایی تصویب نمود که راهنمایی برای استفاده از تمام انواع سرمایه گذاری خارجی در ساخت پروژه های نیروگاهی به شمار می آمد. طبق این قانون میزان آورده سرمایه گذاران خارجی پروژه نباید از ۳۰٪ تجاوز می نمود.
همچنین برای استفاده از سرمایه گذاری ۱۰۰٪ خارجی پروژه کمیسیون برنامهریزی ایالت باید مجوزهای لازم را صادر می نمود. طبق این آیین نامه دوره مشارکت سرمایه گذاران خارجی در یک پروژه ۲۰ سال و برای نیروگاه های برق آبی به ۳۰ سال محدود گشت.
در اواخر سال ۱۹۹۶ که دولت چین قراردادهای BOT را برای کاربرد وسیع در بخش های مختلف توسعه تسهیلات زیربنایی تعریف نمود، بانک توسعه آسیایی مبلغ ۲/۶ میلیون دلار به عنوان تسریع اجرای پروژهها به روش BOT و BOO در اختیار دولت چین قرار داد. با ارائه این تسهیلات از طرف بانک توسعه آسیایی و تصویب قوانین جدید برای جلب و حمایت از سرمایه های خارجی دولت چین اجرای پروژه هایی مانند نیروگاه Laibin B را به روش BOT آغاز نمود.
تضمین های دولت برای اجرای قراردادهای BOT در چین
پروژه Laibin B توسط دولت ایالتی تصویب شد و MOP و SPC مسئولیت مستقیم توسعه پروژه، مراحل مناقصه و اجرای پروژه به سرمایهگذاران را برعهده گرفتند.
دو بخش دولتی فوق و همچنین سازمان دولتی کنترل نرخ ارز سه بخشی بودند که تضمین های دولتی را با تصویب دولت محلی برای حمایت از پروژه ارائه دادند. به این ترتیب دولت مرکزی مستقیما هیچ تضمین نامه ای برای پروژه ارائه نداد. در نتیجه تضمین نامه از طرف SPC، MOP و SAEC برای پروژه تعریف شد. همچنین تعهد نامه ای از طرف سازمان تبدیل نرخ ارز برای تضمین تبدیل ارز ارائه شد.
در پروژه نیروگاه Laibin B، سه توافقنامه اصلی به امضا رسید.
1-CA (توافقنامه قرارداد واگذاری امتیاز که مهمترین و اصلیترین توافقنامه در قراردادهای BOT است.)
۲- PPA (توافقنامه خرید برق)
۳- FSTA (توافقنامه تامین سوخت و مواد اولیه)
قرارداد CA که توافقنامه اصلی پروژه محسوب میشد بین کنسرسیوم و دولت به امضا رسید. طبق این قرارداد حق استفاده از زمین توسط دولت به کنسرسیوم واگذار گردید و کنسرسیوم مسئولیت فروش برق خالص تولیدی و ظرفیت تولیدی نیروگاه به دولت در طول دوره قرارداد را بر عهده گرفت. دوره قرارداد ۱۸ سال تعیین شد که از سپتامبر ۱۹۹۷ آغاز گردید. دوره ساخت 3 سال و بهرهبرداری ۱۵ سال تعیین شد که در پایان دوره نیز تسهیلات ساخته شده بدون هیچ هزینه ای به دولت انتقال مییافت.
حمایت دولتی که در این پروژه ارائه شده عبارتند از:
– تضمین خرید برق
– تضمین تامین سوخت
– تضمین های مربوط به شرایط فورس ماژور
– تضمین تبدیل ارز
– تضمین جبران خسارت در صورت قصور دولت و ریسکهای سیاسی
– تشویق های مالیاتی شامل معافیت های مالیاتی
– تضمین های مربوط به حفظ حقوق وام دهندگان
– اقدامات حمایتی در جهت تامین زمین و سایر تسهیلات
موارد دیگری که با هدف کاهش و یا حذف ریسک های این پروژه تعریف شده است عبارتند از:
– بیمه
– حق انتخاب پیمانکار توسط کنسرسیوم
– مسائل مربوط به حل اختلاف
نمونه ذکر شده مراحل کامل از روند شکل گیری پروژه نیروگاهی را که یکی از بهترین نمونه های استفاده از قرارداد BOT در جهان محسوب میشود، نشان دادیم. این نمونه که شامل تمام قوانین و مقررات مورد نیاز در یک پروژه نیروگاهی بود، می تواند راهنمای خوبی برای تصمیم گیری مسئولین این نوع قراردادها در کشورهای مختلف قرار گیرد. نقش موثر دولت در کاربرد این روش بسیار قابل توجه است.
برگرفته از کتاب “قراردادهای BOT و کاربرد آن در قراردادهای زیربنایی ایران“
دیدگاهتان را بنویسید